Wszystko o kompozytowych deskach tarasowych. Których unikać a w które warto zainwestować.

Zależenie od rodzaju polimeru termoplastycznego deski kompozytowe dzielimy na dwie grupy:

Deski z kompozytu w oparciu o PVC na tarasy kompozytowe (polichlorek winylu).

Tworzywo sztuczne PVC charakteryzuję się wysokimi parametrami fizyko-mechanicznymi. Dotyczy to szczególnie odporności na działanie czynników atmosferycznych. PVC jest wykorzystywane głównie do produkcji wyrobów stosowanych w budownictwie. Zastosowanie PVC jako osnowy w kompozytach powoduje, że jego parametry wytrzymałościowe „przenoszone” są bezpośrednio na deski tarasowe. Pomimo wyższych kosztów, oraz bardziej skomplikowanego procesu produkcji, PVC jako baza do kompozytu, jest w większości wybierany przez europejskich producentów. Determinującym czynnikiem są zalety wynikające z właściwości desek kompozytowych zawierających PVC. Do najważniejszych z nich możemy zaliczyć :

>> wysoka odprność na trudne czynniki atmosferyczne. 

Niska nasiąkliwość materiału, wysoka odporność desek na promieniowanie UV dzięki czemu deski kompozytowe nie tracą swojej twardości z czasem)

>> wysoka klasa palności 

Zaliczane do klasy B „niezapalne”, nieosiągalnej dla kompozytów na bazie PP i HDPE produkowanych najczęściej w Chinach)

>> odporność na niską temperaturę otoczenia 

Tworzywa przy ujemnych temperaturach przechodzą proces szklenia, który powoduje zwiększenie ich kruchości)

>> niska ścieralność materiału. 

Powierzchnie szczotkowane gwarantują estetykę i antypoślizgowość powierzchni, przewyższając tym parametrem znacząco drewno i kompozyty oparte na PP i HDPE)

>> wyższa niż w przypadku kompozytów na bazie PP i HDPE temperatura mięknięcia.

Deski nie miękną i nie deformują się po wpływem działania słońca.

>> kompozyty na bazie PVC nadają się w 100 % do recyklingu

Deski z kompozytu w oparciu o PP (polipropylen) i HDPE (polietylen)

Są to tworzywa z grupy poliolefin. Na parametry mechaniczne desek kompozytowych oprócz zastosowanej osnowy polimerowej bardzo duży wpływ ma procentowy i jakościowy udział wypełnienia drewnem. I własnie w przypadku poliolefin ( PP i HDPE), w celu obniżenia kosztów produkcji, producenci zwiększają procentowy udział wypełnienia drewnem. Może on wynosić nawet 80 % masy deski kompozytowej !. Ma to bardzo niekorzystny wpływ (pow. 50% ) ponieważ zwiększa kruchość profili oraz powoduję to zwiększenie chłonności wody przez deski kompozytowe. W przypadku markowych desek na osnowie PVC ( np marka TWINSON, GAMRAT) praktycznie nie zdarza się ze udział drewna przekracza 50%.

Mniejsze wymagania technologiczne przy produkcji (możliwość oszczędzania na dodatkach modyfikujących parametry wytrzymałościowe). Większy udział drewna (najczęściej ok. 80%). Niska jakość tworzywa pochodzącego z recyklingu (z worków na śmieci, butelek itp.). Są to czynniki które w głównej mierze determinują cenę tego typu wyrobów. Kompozyty drugiego gatunku są produkowane głównie w państwach dalekiego wschodu, co dodatkowo wpływa na jakość desek. Chińscy producenci, dbając głownie o zachowanie niskiej ceny, rzadko decydują się na korzystanie z dodatków ulepszających parametry kompozytu.

Skutkuje to następującymi efektami:

>> brak odporności na niskie temperatury.

Zdecydowane zwiększenie kruchości już przy –10 st. C

>> łatwopalność.

Poliolefiny w odróżnieniu do PVC są palne co, ma przełożenie na klasyfikację palności „C ” lub niższą.

>> podatność na zarysowania, niska odporność na obciążenia,

Zwiększenie elastyczności pod wpływem promieniowania słonecznego. Niska gęstość, słabej jakości tworzywo pochodzące z recyklingu oraz wypełnienie w 80% drewnem.

>> brak odporności na działanie czynników atmosferycznych. 

Poliolefiny, są bardzo podatne na zmiany koloru i utratę właściwości mechanicznych pod wpływem działania promieni UV. Z biegiem czasu tracą kolor w stopniu porównywalnym do drewna i stają się kruche. Nie bez powodu, pomimo teoretycznie niższych kosztów wytwórczych stolarka okienna i systemy rynnowe nie są wykonywane z PP lub PE. Rury wodne natomiast wykonane z poliolefin dla zachowania właściwości muszą być odcięte od promieniowania UV przez umieszczenie w ziemi.

>> zawartość w składzie metali ciężkich. 

Stosowanie tańszych stabilizatorów, starszej generacji, na bazie cyny i ołowiu naraża użytkowników na kontakt z toksycznymi i rakotwórczymi substancjami. Uniemożliwia to również uzyskanie atestu higienicznego.

Wskazówki odnośnie rozróżniania gatunków desek kompozytowych. Zestawienie zalet i wad dwóch gatunków desek kompozytowych.

Często dystrybutorzy chińskich desek kompozytowych zatajają informację na temat składu i kraju pochodzenia oferowanego przez nich asortymentu.

Aby ułatwić identyfikację i dokonać świadomego wyboru desek kompozytowych zalecamy zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii taki jak:

>> cena 

Warto, porównywać 1 m2 kompletnego systemu z racji różnic w wymiarach desek, szerokości dylatacji oraz cen poszczególnych elementów systemu. Często niska cena deski tarasowej kompensowana jest wyższą ceną niezbędnych do montażu dodatkowych elementów systemu.

>> długość elementów

Wyroby chińskie najczęściej nie wsytępują w długościach większych niż 2,4m, (koszty transportu) Wpływa to finalnie na większe zużycie materiału przy montażu.

>> kształt i forma desek

Wzory desek chińskich dostępnych na rynku są często identyczne dla różnych marek i dystrybutorów. Wyroby na bazie PVC są najczęściej podobne, jednak różnią się pomiędzy sobą kształtem, wymiarami i elementami montażowymi. Należy również sugerować się grubością ścianek profili. Produkty chińskie z racji niskiej jakości surowców wymagają grubszych ścianek niż w przypadku desek kompozytowych na bazie PVC. Istnieją również deski kompozytowe „pełne”. Należy jednak podchodzić do nich ostrożnie. Często jakość zastosowanych surowców jest tak niska że dla zachowania parametrów zbliżonych do desek komorowych konieczne jest zastosowanie pełnej formy. Jakość powierzchni desek pełnych będzie w takim przypadku adekwatna do jakości surowców.

>> faktura powierzchni.

Dla desek kompozytowych na bazie PVC wykonana jest w procesie szczotkowania, dzięki czemu deski posiadają właściwości antypoślizgowe. Deski kompozytowe na bazie PP i PE często są szlifowane prowizorycznie za pomocą papieru ściernego, który nie nadaje właściwości antypoślizgowych. Producenci stosują papier ścierny co jest wynikiem niskiej twardości desek. Poddanie desek z PP i PE procesowi szczotkowania uszkadza je co dyskwalifikuję towar do sprzedaży. Z asortymentu kompozytów na bazie PVC jak i PP lub PE nie zalecane są deski nieszczotkowane/nieszlifowane oraz „gładkie” bez ryflowania. W obydwu przypadkach mokra powierzchnia tarasu jest niezwykle śliska. Deski kompozytowe na bazie PP i PE są w dotyku „woskowate” i mają tendencję do świecenia się pod wpływem wycierania.

>> palność

Kompozyty na bazie PVC są niezapalne, co powinno być potwierdzone klasą palności „B” lub „C”. Kompozyty na bazie PP i PE są palne i praktycznie nie występują w klasie palności „B”. Jeśli dystrybutor nie dysponuje odpowiednimi certyfikatami, warto, w miarę możliwości, wykonać samodzielny test palności. Po odstawieniu źródła ognia deski kompozytowe na bazie PVC samoistnie gasną. Te na bazie poliolefin płoną, przy czym można wyczuć charakterystyczny zapach świecy.

>> odporność na zarysowania 

Kompozyty na bazie PVC z racji gęstości są zdecydowanie bardziej odporne na zarysowania i ścieranie. Kompozyty na bazie mniej gęstych PP i PE są podatne na zarysowania i ścieranie. Jeśli pod wpływem paznokci na desce kompozytowej pozostają świecące zarysowania, świadczy to o jakości materiału. Pokazuje to jak taras będzie wyglądał po krótkim okresie użytkowania)

>> certyfikaty 

Wyroby kompozytowe dla bezpieczeństwa użytkowania bezwzględnie powinny posiadać:

• atest higieniczny PZH

• klasyfikację palności IT

• aprobatę techniczną lub umożliwiające weryfikację dane techniczne zgodne z aprobatą, wykonane przez certyfikowaną jednostkę badawczą.

Polecane przez OGRODOMANIA NADGRODKIEWICZ deski tarasowe renomowanej europejskiej marki TWINSON.