Tarasy drewniane – rodzaje drewnianych desek tarasowych

Tarasy drewniane zależnie od wybranego gatunku drewna będą się charakteryzować nie tylko różnym wyglądem wizualnym ale przede wszystkim skrajnymi parametrami technicznymi. Bardzo wiele zależy od samego gatunku drewna, z jakiego zostanie on wykonany. Jeżeli zależy Nam na najtrwalszym i najlepszym wizualnie i technicznie surowcu, decydujemy się na drewniane deski tarasowe wykonane z twardego drewna. W tym przypadku najlepiej sprawdza się nam drewno pochodzące z gatunków egzotycznych (Merbau, Iroko, Bangkirai, Cumaru, Masaranduba, Ipe Lapacho…). Wytrzymałość drewnianych desek tarasowych z gatunków egzotycznych w architekturze zewnętrznej wacha się w okolicach 30 – 50 lat!. Są to imponujące parametry techniczne i ciężko na rynku znaleźć produkty nawet ze sztucznych komponentów o tak wysokiej żywotności.

Po przeciwległej stronie jeżeli chodzi o najsłabsze parametry techniczne znajdują się drewniane deski z wybranych krajowych gatunków iglastych. Do nich zaliczają się deski na taras świerkowe oraz sosnowe. Nie są one zbyt trwałe, a także należy pamiętać o regularnym impregnowaniu każdej deski. Tutaj wytrzymałość tego rodzaju desek tarasowych zależnie od miejsca montażu i jakości impregnacji będzie się kształtował w okolicach 5 – 7 lat w architekturze zewnętrznej.

Jeżeli szukamy materiału którego cechują parametry techniczne pomiędzy deskami egzotycznymi a rodzimymi gatunkami iglastymi możemy znaleźć deski z bardzo popularnego gatunku Modrzew Syberyjski. Deski które przed procesem olejowania i montażu impregnujemy impregnatem technicznym są w stanie wytrzymać w architekturze zewnętrznej do 15 lat.

Tarasy drewniane – powierzchnia drewnianych desek tarasowych

Oprócz różnych gatunków drewna, w sprzedaży dostępne są deski na taras ze względu na swoją powierzchnię gładkie oraz ryflowane. Wybierając drewniane deski tarasowe gładkie, na pewno będzie nam łatwiej utrzymać je w czystości, ponieważ tak jak deska ryflowana nie posiadają one żadnych zagłębień. Drewniane deski gładkie wyglądają bardziej naturalnie i stylowo. Proces systematycznego olejowania jest zdecydowanie łatwiejszy na tego rodzaju deskach. Zabieg renowacji jest bardziej dostępny dla wielu urządzeń nawet tych mniej zaawansowanych technicznie. Drewniana deska o powierzchni ryflowanej natomiast ukrywa mikropęknięcia i małe mankamenty które w produkcie naturalnym jakie jest drewno występują. Tutaj jest pewna zależność, mianowicie deski z tańszych i gorszych materiałów lepiej wyglądają i funkcjonują w wersji ryflowanej niż gładkiej. Słabsze materiały będą miały zdecydowanie większą ilość sęków, spękań które ryflowanie skutecznie maskuje. Deski drewniane mogą wyróżniać się rowkami po obu stronach, od góry lub tylko od dołu. Zazwyczaj mamy do czynienia z tzw. drobnym ryflowaniem i grubym. Bardzo ważnym aspektem, na który należy zwrócić uwagę zanim wybierzemy deski tarasowe, jest możliwość ich cyklinowania. Drewniana deska ryflowana ze względu na swój kształt nie może podlegać tej obróbce. Zupełnie inaczej jest, jeżeli chodzi o drewniane deski tarasowe gładkie, które mogą być systematycznie poddawane cyklinowaniu.

Tarasy drewniane – Niezaprzeczalne zalety desek tarasowych

• Atrakcyjny wygląd tarasów drewnianych;
• Wpasowanie się do każdej architektury domu czy ogrodu;
• Naturalny surowiec, w żaden sposób nie szkodliwy dla człowieka;
• Nie nagrzewa się w upalne dni, można chodzić po nim boso;
• Dobra amortyzacja w przypadku upadków w czasie zabaw dzieci;
• Prosty montaż drewnianych desek tarasowych;
• Możliwość renowacji desek tarasowych w przypadku zabrudzeń czy też rys nawet tych głębszych bez rozbierania tarasu;
• Możliwość cyklinowania całej powierzchni w przypadku desek gładkich bez rozbierania tarasu;
• Łatwy punktowy demontaż pojedynczych desek tarasowych w przypadku wymiany pojedynczych desek;
• Produkt w pełni biodegradowalny;
• Bardzo wysoka odporność i żywotność szczególnie gatunków egzotycznych nawet 50 lat! Można wykonać praktycznie jeden taras na całe życie.

Tarasy drewniane – Wady tarasu z drewna

• Gatunki iglaste wykazują małą odporność na wilgoć, mrozy, promieniowanie słoneczne, wysoką temperaturę;
• Przy gatunkach słabszych i tańszych spora ilość sęków, pęknięć na czole i na powierzchni desek;
• Proces paytnowienia czyli tzw ” szarzenia” powierzchni drewna pod wpływem promieni UV i warunków atmosferycznych;
• Obowiązek procesu corocznego olejowania powierzchni drewnianej;
• W przypadku zaniedbania wymagany proces szlifowania lub chemicznego usuwania starych powłok z powierzchni deski.